ʼn Deeglike studie van die geskiedenis, die Skrif, en astrologie openbaar die skokkende feit dat Saterdag nie die sewende – dag Sabbat van die Skrif is, en dat  Sondag  ook nie die dag is van die Verlosser se opstanding is!

Arthur S. Maxwell het die storie te vertel van
ʼn veronderstelling wat gemaak is gedurende ʼn tyd van oorlog, wat die uitslag
van die geskiedenis verander het. Volgens Maxwell het die Spaanse Armada kleiner
Britse skepe wat hulle  oortref het
gejaag, en wat onder die bevel van Visie Admiraal en Heer Nelson was. Die
Spaanse skepe het die getal oortref van die Britse skepe, en dit het gelyk of
dit ʼn maklike oorwinning behaal sal word. Skielik, en alhoewel daar ʼn Britse
seeman oorboord geval het. Sou die meeste bevelvoerders onder sulke
omstandighede net voortvaar. Waarom die risiko loop om die lewe van almal in
gevaar te stel net om een lewe te red?

Alhoewel, dit nie is wat gebeur het.  Die bevel was gegee om die Britse seeman te
red. Die Britse skepe het spoed verminder. ʼn Reddingsboot is neergelaat en
gestuur om die verlate man te red.

Deur dit te aanskou, het Spaanse bevelvoeder
nie glo dat enigeen die risiko sou neem om verslaan te word, terwille om die
lewe van ʼn enkele matroos te red.  Hy het
die veronderstelling gemaak dat die Britse bevelvoerder verseker gesien het dat
daar versterkings op die horison in aantog is. Waarom anders sou hulle gestop
het en tyd neem om een man te red? Onder hierdie verkeerde veronderstelling,
het die Spaanse skepe omgedraai en gevlug, en die Britse skepe onoorwonne
gelaat vir ʼn geveg vir ʼn anderdag.

Uiteindelik, het hierdie veronderstelling
bygedra tot die werklike uitwissing van die Spaanse vloot, toe Spanje
aangesluit het by Frankryk om teen die Britte te veg tydens die Slag van
Trafalgar. Het die Britse oorwinning te Trafalgar, “Napoleon se maritieme
strategie en invalplanne vernietig…. [Dit] het die beperking gestel op
Napoleon se ryk, en die koers bepaal van sy val”¹ Sou die Spaanse
bevelvoerder nie die valse veronderstelling gemaak het wat hy het, sou Nelson
vroeër verslaan gewees het, en die Slag van Trafalgar sou ʼn heel ander einde
gehad het, as daar geveg sou word. Die geskiedenis sou heeltemal verskillend
gewees het, as dit nie was vir die klein 
valse veronderstelling om een te red.

Die Gevaar van Veronderstellings

Veronderstellings wat gebruik is as bekende
feite ( of wat aanvaar is, as ʼn ware denke) vir die ekstrapolering van geloof
oor iets, wat in werklikheid nie bewys is. Die probleem opduik wanneer ʼn
verkeerde veronderstelling aanvaar word as ʼn rotsvaste waarheid.

Extrapolate: “To infer or estimate by extending or projecting known information.” American Heritage Dictionary of the English Language

Sommige veronderstellings is koddig. Neem as
voorbeeld, Dr. Dionysius Lardner se waarskuwing gedurende die vroeë 1800 dat
enigiemand  wat op treine reis wat teen
volle spoed voortstoom, sal versmoor as gevolg van ʼn gebrek aan suurstof. Ander
veronderstellings kan gevaarlik wees, so ʼn veronderstelling wat gemaak is
gedurende die 17de eeu dat alle bloed dieselfde is, en daartoe gelei het dat
dokters diere bloed oorgetap het op mense. Dit tipies was dat die mense gesterf
het. Asook die wydverspreide veronderstelling, dit sterker krag het as dit
verdun is

Vandag, is die Christendom vasgevang  deur misleiding. ʼn Misleiding wat gegrond is
op ʼn veronderstelling. Tragies, is die veronderstelling van die gewig van byna
1,600 jaar  ter ondersteuning, en probeer
dit om almal te stil wat die waarheid openbaar.

Die veronderstelling is dat die hedendaagse
week, Sondag regdeur tot Saterdag, aaneenlopend gesirkuleer het en sonder
onderbreking sedert die Skepping. Die veronderstelling het die
misleiding geskep dat Saterdag die sewende – dag Sabbat volgens die Skrif
is, terwyl Sondag as die eerste – dag van die week die dag is wat Yahushua uit
die graf herrys het. Hierdie misleiding is die beïnvloeding  van veronderstelling.  Die veronderstelling is verkeerd.

Die waarheid van vandag is, dat Saterdag nie
die oorspronklike Sabbat is waarop Yahuwah gerus het by die skepping.  Dit is nie die ou Sabbat  is wat bewaar is in die 10 Gebooie, en wat
gegee is by Sinai, en wat onderhou is deur Yahushua en die dissipels. Dit  nie die ware Sabbat is wat onderhou is deur
die vroeë Christene gedurende die eerste paar eeue van ons algemene tydperk.
Ook is Sondag nie die dag waarop Yahushua herrys het uit die dood.  Sulke verklarings kan skokkend wees, en dit is
normaal om ʼn reaksie soos ʼn knierefleks te beleef, en hulle te laat vaar as
verkeerd. Alhoewel, die geskiedenis, en die Skrif, en selfs die  astrologie almal bewys dat die
veronderstelling van ʼn aaneenlopende weeklikse siklus verkeerd is. 

Eerder as om onmiddellik hierdie verklarings
te verwerp as kettery – “Omdat hulle net verkeerd is!” –  Nooi WLC 
u om deeglik die feite  te
bestudeer van die vergete geskiedenis, en wat verloor is in die Skrif, maar
akkuraat bewaar is in die hemele. Behou asseblief ʼn ontvanklike verstand: ʼn
verstand wat gewillig is om te aanvaar en om gehoorsaam te wees as die Gees van
Yah jou oortuig dat dit waar is. Jy kan Yahuwah vertrou om jou verstand te
bewaar soos jy deeglik die bewyse in oënskou neem en hulle bymekaar bring; “
Want dit is gebod op gebod, gebod op gebod, reël op reël, reël op reël, hier ʼn
bietjie, daar ʼn bietjie. “ (Jesaja 28 vers 10.)

Vergete deur
die Geskiedenis

Die gesprek was gelykwaardig gedeeltelik
frustreerend en verrassend. Ek het my vriend gerespekteer. Hy was goed geleerd.
Hy was die houer van ʼn Magister  graad in
Godsgeleerdheid. Ek het hom geglo as ʼn eerlike intellekteuele mens, en as die
waarheid eerste. As ʼn Sewende – dag Adventiste leraar, het ek hom  gedurende evangeliese byeenkomste gehoor
praat, en waar hy verduidelik het waarom aanbidding op die besonderse dag (die
sewende  – dag Sabbat) so belangrik is,
en nie sommer enige dag goed genoeg sal wees. (lees: Sondag)   

So, toe ek die  kennis bekom het dat die Sabbat volgens die
Bybel bereken is deur ʼn verskillende kalender, was hy een van die eerstes
waarmee ek gewens het om dit met hom te deel. Met sy liefde vir die waarheid,
en sy deeglike studies, het ek net geweet, hy sal dit ook wil hoor. ( Ek het
tot nou toe nog nie geleer, dat dit dikwels die moeilikste is om iets te deel,
met diegene wat glo dat hy meer as jy weet.)

Die eerste was dat hy die denke en begrip van ʼn aaneenlopende weeklikse
siklus sedert die Skepping

verwerp het as niks anders  ʼn
valse veronderstelling

“Toe die kalender oorgegaan is vanaf die
juliaanse kalender na die Gregoriaanse kalender, het geen dae van die week
verlore gegaan. Donderdag, die 4de Oktober, was onmiddellik gevolg deur Vrydag,
die 15de Oktober,” het hy gesê en die feite verduidelik waarmee ek alreeds
bekend is. 

Hy was reg maar het nie vêr genoeg terug
gegaan in die verlede. Die waarheid is verskuil in die vae verlede, maar om die
waarheid te vind, is dit nodig om baie dieper te grawe, en terug te gaan en
baie verder as maar net meer as 400 jaar gelede. Die verandering in die
weeklikse siklus – en die selfs ook die lengte van die week – het plaasgevind
meer as ʼn duisend jaar vroeër voor  die
instelling van die hedendaagse Gregoriaanse kalender.

Die meeste antieke
kalenders van die mees gevorderde gemeenskappe, was die maan – son kalenders.
Egipte was die eerste nasie wat weg beweeg het na ʼn sonkalender, maar
oorspronklik was kalenders altyd verbind op ʼn manier tot die maan, en op die
een of ander manier as streng maankalenders (wat die probleem gehad het van dat
die maande sweef deur die jaar, en seisoene wat op onverwagte tye voorkom) of
maan – son kalenders, waar die maande ( maansomloop) geanker tot die sonjaar,
en wat verhoed het dat die seisoene “swewe. “ Hierdie feit is herhaaldelik
vasgestel deur verskeie
argeoloë. Soos Dr. Nicholas Campion van die Universiteit van Wallis  skrywe: “ Die gebruik van astrologie vir
gemeenskaplike doeleindes,  asook vir
beide godsdienstige en politieke doeleindes is duidelik in die vroegste
astrologiese rekords van Paleolitiese 
maankalenders tot die Megalitiese 
oomblikke en Mesopotamiese 
hemelse voortekens en verslae.

Tyd self, is natuurlik aaneenlopend. Alhoewel,
dit nie beteken dat die metode waardeur dit getel word altyd aaneenlopend was.
Weke volgens die hedendaagse kalender sowel ook aaneenlopend sirkuleer. Buiten,
dat dit nie altyd so was en ons nie hoef terug te gaan na Paleolitiese maankalenders
om hierdie feit te bevestig 

Die Planetêre  Week

Geleerdes verwys na
die hedendaagse week wat vandag in gebruik is, as die “week volgens die
planete.” Dit is as gevolg die feit dat die dae van die week vernoem is na
verskeie planete, of om meer presies te wees, die planetêre gode. In Afrikaans
is die name vir Dinsdag, Woensdag, Donderdag, en Vrydag, en was dit afgelei van
die Noorse gode: Tiw, Woden, Thor, en die godin Frigg, Woden se vrou.²

Afhangende van die
taal, is dit moeilik om hierdie begrip oor te dra, omdat op eens die Roomse
Katolieke Kerk die mag bekom het, het hulle die heidense oorsprong van die week
volgens die planete versteek, en die mense mislei om te glo dat dit die
verlenging is van die Bybelse week. ( Hulle sukses kan gesien word in die feit
dat baie vandag aanneem dat die hedendaagse Saterdag die Sabbat van die Skrif
is. ʼn Gesamentlike poging was gemaak om die heidense dae se name te verander.
Met ander woorde: “Die eerste Dag,” “Tweede Dag,” “Derde Dag,” ens.

Ekstrapolering: “Om af te lei of deur ʼn skatting of deur die vergroting of deur die projektering van bekende inligting.”

In hierdie poging,
was die Katolieke Kerk net gedeeltelik suksesvol. In ʼn aantal van tale van
vandag, is die oorspronklike “Saterdag” (of dag van Saturnus) vervang met die
woord “Sabbat” terwyl die oorspronklike “Sondag” (die dag van die Son), en word
daarna verwys as die “dag van die Here.”

Alhoewel, laat daar
geen fout begaan moet word. Die doel was om te mislei en die waarheid van die
ware Bybelse Sabbat te verberg. Eviator, ʼn Israeli professor oor sosiologie aan
die Rutgurs Universiteit, skrywe in ʼn fassinerende boek getiteld die: Die Sewe Daagse  Kringloop; Die Geskiedenis en betekenis van
die Week. Waarin hy duidelik die heidense oorsprong van die hedendaagse
week  dokumenteer, sowel as die Roomse
Katolieke poging om hulle oorsprong te verdoesel. Hy Skrywe:

Ten
spyte van die ooglopende pogings om aan die week ʼn onderskeidende Christelike
inhoud te gee, het die Kerk desnieteenstaande gekies om sy Joodse sewende – dag
ritme te bewaar. Dit moet nie ligtelik
opgeneem word, omdat hulle kon gekies het om gereeld  te vergader inooreenstemming met die
tradisionele Romeinse agt – dae weeklikse siklus….. Na alles, deur die
herroeping van die Sabbat, het die Kerk ook die raison d’être [ rede vir
bestaan vernietig] van die Joodse sewe – dae week.³ 

Die
bewaring van die sewe – daagse ritme was, deel 
van die ooglopende resultaat van die Kerk se diep, onbewuste aanhang van
Judaïsme , sowel as die pragmatiese poging om eerder die besonderse Joodse
komponent van sy lidmaatskap nie onnodiglik te vervreem. Alhoewel, deur ʼn kort
blik na die name van die dae van die week in die meeste Europese tale, dit ons
moet herinner dat die Joodse week  nie in
die enigste konteks is waarin die evolusie van die ekklesiastiese sewe – daagse
week behoort gesien te word. Soos ons sal sien, was dit die samevoeging van
beide die Joodse en die astrologiese weke gedurende die tyd, toe die
Christendom ingevoer is in die Romeinse Ryk wat die sewende – daagse week
ingestel, en wat sedert daardie tyd regdeur die beskaafde wêreld versprei het.³

Met ander woorde,
Zerubavel sê die skepping van die hedendaagse week was ʼn doelbewuste keuse, en
nie ʼn outomatiese verlenging van hoe tyd bereken is vroeër. Ander week – week
tye was doelbewus verwerp terwyl ʼn week van sewe – dae doelbewus gekies is om
die Joodse sewe – dae week na te volg.

Wanneer daar aan
mense voorgehou word die feite van die geskiedenis: dat die hedendaagse
Saterdag nie die Bybelse Sabbat is, verwys baie na die bewys van die feit dat
vele tale verwys na die sewende – dag van die week as die “Sabbat” eerder as
die gebruik van die oorspronklike planetêre benoeming  van die dag van Saturnus. Zerubavel
verduidelik dit sowel. Hy sê:

Terwyl
die Roomse Katolieke Kerk amptelik vaskleef aan die
nomenklatuur [ manier van benaming] van die dae van die week, het die planetêre
benamings van hierdie dae te voorskyn gekom in die skrywes van die kerkvaders
so vroeg as die tweede eeu, en was dit ʼn gewilde gebruik deur Christene sedert
269 n.C.  ( Die enigste betekenisvolle
georganiseerde poging deur die Christene vir die herstel van die Hebreeuse  nomenklatuur vir die dae van die week, blyk om
te wees deur die amptelike  verwydering
van die “heidense name” deur die Eerste Algemene Vergadering van Pennsilvanië,
en dit duidelik verteenwoordig was deur die gees van die Vereniging van Vriende
, gedurende 1682 en 1706. Toevallig, tot op hierdie dag die Kwakers steeds
hulle Sondagskole noem  “Eerste – Dag skole.)
Soos ons kan vertel deur die etimologie, en die merkwaardige feit dat geen
planetêre benamings vir die dae van die week gevind kan word in een van die
twee die Griekse of Slawiese tale, dit is net die Oostelike Kerke wat blyk om te geslaag het in die onderdrukking van die
beduidende invloed van die astrologie. Rome was duidelik baie minder suksesvol,
soos die planetêre name ten minste vir sommige dae van die week in Engels,
Duits, Deens, Noorweegs, Yslands, Sweeds, Fins, Laplands, Hongaars, Albaniese,
Roemeense, Italiaans, Frans, Katalaans, Spaans, Breton, Gaeliese,  Wallies, en Kornis blyk om aan te dui. 

Dit is duidelik vanuit die etimologie
[ die geskiedenis van woordherkoms], en die bewys dat astrologie vroeër
versprei het regdeur die Romeinse Ryk , en moontlik baie vinniger, as die
Christendom. Sodoende, tydens die vroeë vierde eeu, toe die kerk ten laaste
beheer verkry het oor die Ryk, dit duidelik was, en dat dit te laat was vir
enige ernstige ekklesiastiese poging om ten volle die verbintenisse van die
sewe – daagse week uit te skakel…. self by die besonderse hart van die
Romeinse Ryk, en deur tale wat ontstaan het deur Latyn geseëvier het, en  dit alleenlik vir die respektering van
die  twee “sleutel” dae van die Judese –
Christen week, naamlik Saterdag (die Sabbat) en Sondag (die dag van die Here), en
dat die Kerk dit reggekry het om die astrologiese dae te vervang. Die
astrologiese invloed is duidelik, en self meer gekontrasteer  was rondom die grense van die Romeinse Ryk,
waar die Christendom slegs eers veel later gearriveer het. Engels, Nederlands,
Brits, Wallies en Kornis, is die enigste Europese tale wat die oorspronklike
name  van al sewe – dae volgens die
planete van die week  bewaar het, tot
vandag toe, en almal gebesig was in streke wat vry was van enige Christen
invloede gedurende die eerste eeue van ons tyd, toe die astrologiese week
versprei het regdeur die Ryk. Nie een van hierdie tale  het ontstaan vanuit die Grieks of Latyn, die
tale wat die mees noue verbintenis met die Kerk het. Dat dit toevallig ook waar
is van al die ander tale wat die name van die 
planete bewaar het van tenminste een van die twee “Sleuteldae” van die
Judese – Christen week – Duits, Gallies, Deens, Noorweegs, Yslands, Sweeds,
Fins, Hongaars, en Albanies.⁴ 
 

Dit is waarom baie
tale die ou “Saterdag” vervang het met die “Sabbat,” en die oorspronklike
“Sondag” met die “dag van die Here.”

ʼn
Opname het bekend gemaak dat daar op die minste deur  vyf – en – sestig tale, die dae van die week
deur die ou heidendom vernoem is na die sewe gode van die planete – Son, Maan.
Mars, Mercurius, Jupiter, Venus en Saturnus. Hierdie gebruik om die dae te vernoem na daardie heidense gode is die
mees algemeenste in daardie lande waar die belydenis van die Christen godsdiens
oorheersend is. 

“Gebede aan die planete op hulle onderskeidelike dae was deel van die aanbidding van hemelse liggame.” Robert L. Odom, Sunday in Roman Paganism, p. 158.

Dit sou belaglik wees, en
alhoewel, en ook om te veronderstel dat die toewyding van die dae van die week
aan die hemelseliggame  van Hebreeuse of
Christen oorsprong is. Die Heilige Skrif openbaar dat die ou Jode asook die
vroeë Christene die dae vernoem het na getalle, die sesde en sewende – dag, en
ook onderskeidelik genoem ” die dag van Voorbereiding,” en die “Sabbatdag”.

Die woordeboeke, en
ensiklopedieë, en ander bronne van inligting is feitlik eensgesind in die
toeskrywe van die kalender name van die dae na ʼn heidense bron.⁵

Weer, soos voorheen
verklaar:  die planetêre week is nie
afgelei van die Bybelse week. Dit het gekom van die heidendom. Die Kerk  het probeer om hierdie feit te verskuil deur
die verandering van die name van die dae van die week, en dit was net
gedeeltelik suksesvol.

Die 
Oorsprong van die Planetêreweek

Die hedendaagse
week is dieselfde lengte as die Bybelse week. Soos opgemerk, is die name van
die dae van die week, sowel as die manier waarop die week sirkuleer, dit nie
kom vanuit die Skrif.  Soos Zerubavel
vroeër verklaar het: Die Kerk desondanks gekies het om sy Joodse sewedaagse
ritme vorm te bewaar. Dit moet nie
ligtelik opgeneem word, en kon daar gekies word om gereeld te vergader in
ooreenstemming met die tradisionele Romeinse agt – dae siklus.” Meer kan
gesê word oor hierdie saak later, maar vir nou is dit eers genoeg om te
verstaan dat die hedendaagse week, nie die natuurlike verlenging was van die
Bybelse week.  Eerder, dat dit afgelei is
van heidenisme en doelbewus gekies is om die lengte van die Bybelse week na te
volg waarvan dit nie afgelei is. 

n Stok kalender wat gevind word by die Baddens van Titus in Rome.

Die planetêre week
het ʼn geskiedenis van sy eie, onafhanklik van die Skrif. Toe die planetêre week
eerste ingestel is, en daar begin is om dit te aanvaar as deel van die
juliaanse kalender, het die nuwe sewe – daagse week begin op Saterdag! Let wel,
as voorbeeld, hierdie “stokkalender” kan gevind word by die Baddens van Titus,
wat opgerig is in Rome gedurende 81 n.C. Regoor die boonste gedeelte is daar
sewe planetêre gode, in orde volgens die dae van die week. Die eerste
besonderse god wat gewys word is Saturnus. Hy hou ʼn sens omdat hy gesien is as
die “god van die oes.”

Die volgende god in
die lyn, op die tweede dag van die week, is Sol, of die songod, met ʼn kroon met
die strale van lig. Die derde dag was die maangodin, Luna, met kroon van die
sekelmaan. Die ander gode volg in volgorde: Mars; die god van oorlog, wat ʼn
helm dra; Mercurius wat sy gevleuelde helmet dra en ʼn Hermesstaf, Jupiter, wat
sy gebruiklike weerligstrale vashou; en laastens die laaste dag van die week
wys die godin van liefde, Venus.

Dit duidelik staaf
dat die hedendaagse week nie afgelei is van die Skrif, met die tyd, en toe
daar  begin is met die gebruik daarvan in
die Juliaanse kalender, en wat begin het met die Dag van Saturnus en geëindig
het met die Dag van Venus, Vrydag. 
Alleenlik later was die week gestandaardiseer  om te begin met Sondag en eindig op Saterdag.

Die Vroeë
Juliaanse Week

Die Juliaanse week
was ʼn redelike onlangse uitvinding toe die Verlosser op aarde gewandel het. Die
Romeine het gewoonweg die kalender gebruik van die Romeinse Republiek, wat
soortgelyk was aan die Hebreeuse son – maan kalender.

Die
kalender van die Romeinse Republiek was gegrond op die fases van die maan.
Heidense Romeinse priesters, wat genoem was as pouse was verantwoordelik vir die regulering van die kalender.
……

Met
die tyd van Julius Caesar, was die maande heeltemal uit lyn uit met die
seisoene aesar  het sy reg uitgeoefen as pontifex maximus (hoë priester) en die
kalender hervorm wat omslagtig en onakkuraat geword het.⁶

Julius Caesar het
Sosigenes, ʼn Alexandriëse astroloog uitgenooi om met ʼn nuwe manier vorendag te
kom vit tyd meting.

Sosigenes
het besluit dat die enigste praktiese stap was om van die maankalender geheel
en al afstand te doen. Maande moet 
volgens ʼn seisoenale basis gerangskik word, en ʼn tropiese jaar was
gebruik, volgens die Egiptiese kalender…. Die groot probleem wat enige
[kalender]  hervormer in die aangesig
gestaar het, dit geblyk het dat daar geen manier was vir verandering,  en wat steeds sou toelaat dat die maande
voortgaan in lyn met die fases van die Maan, en die jaar volgens die seisoene. Dit nodig was om te breek met tradisionele
grondbeginsels vir die berekening, en die uitdink van ʼn doeltreffende
seisoenale kalender.⁷

Die heidense, son Juliaanse kalender is vernoem na wie verantwoordelik was vir die tersydestelling van die maan gevestigde kalender van die Romeinse Republiek.

The pagan, solar, Julian calendar is named for
, who was responsible for setting aside the lunar-based calendar of the Roman
Republic.

Die Juliaanse
heidense, sonkalender is vernoem na diegene wat verantwoordelik was vir die
tersyde stelling van die maan basis kalender van die Romeinse Republiek.

Die nuwe kalender
was genoem die “Juliaanse” kalender, en is dit vernoem na Julius Caesar.
Gedurende 45 n.C., was ʼn volle 90 dae bygevoeg tot die kalender om die maande
terug te bring in behoorlike lyn met die seisoene. Dit is egter net hier oor die
belangrike feit, s waar die mense onkundig daaroor is. Die nuwe Juliaanse
kalender het bestaan uit ʼn aaneenlopende siklus,…. maar die weke was agt dae lank! “ Die vroeë Juliaanse
kalenders  was nie saamgestel soos ʼn
rooster volgens die hedendaagse kalenders, maar die datums was gelys in
kolomme, en met die dae van die week wat aangewys was deur die letters A tot
H.”⁸  

Hierdie feit was maklik vasgestel deur die
geskiedenis en argeologie. Die feit is, dat elke enkele een van die vroeë
Juliaanse kalenders, en wat genoem is as die fasti, en wat steeds bestaan ʼn agt
– dae week aandui. Verder en meer, dateer almal van hulle uit die tydperk van
Caesar Augustus tot Tiberius Caesar, of na 32 n.C. tot 37 n.C. Dit meer insluit
as die lewe van Christus op aarde. Die agt – dae week van die Juliaanse
kalender was gebruik deur die Romeine gedurende die lewe van Yahushua. Dit was
die kalender wat die Romeinse legioene gebruik het wat gestasioneer was in
Palestina. Wat ons by ʼn punt van belang bring: daar was twee kalenders
geredelik bekend aan die Jode in die dae van Yahushua:

1. Die
   son – kalender van hulle Romeinse veroweraars met sy aaneenlopende weeklikse
   siklus; of
2. Die
   maan – son kalender volgens die Skepping, wat herbevestig is met die Uittog, en
   met sy sewe – dae week wat weer begin met elke dag van die Nuwemaan.

Watter kalender soujy dink het die Jode gebruik? Dit
interessant is om op te let dat die meerderheid van die Dooie See boekrolle
bevat ʼn bietjie meer pogings om twee verskillende metodes van tydhouding te
korreleer. Dit alleenlik maak bekend dat daar tenminste twee verskillende
kalenders gedurende daardie tyd bekend was in Palestina. Dit ook
omstandigheidsbewyse is dat die Jode ʼn verskillende kalender gebruik het, as
wat deur hulle Romeinse regeerders gebruik was.

Hierdie klipgedeeltes van ʼn vroeë Juliaanse kalender wys die maande vanaf Augustus tot Desember.Die A tot H dui die dae van die week aan. Dit kan duidelik gesien word op die klipgedeeltes, en bewys dit die agt – dae lengte van die vroeë Juliaanse kalender.

Die Juliaanse
kalender was beide ʼn heidense en son kalender. Die Gregoriaanse kalender wat
vandag in gebruik is wedersyds heidens en ʼn son kalender. Dit is amper
identies  soos die heidense, en Juliaanse
son kalenders, en het dit in werklikheid geen ooreenstemming tot die Bybelse
maan – son kalender.

Grafskrifte

Inskrywings wat
uitgekap is deur Christene op grafstene voorsien aan bykomende argeologiese
bewyse dat die vroeë Christene kennis gehad van beide die Juliaanse kalender en
die Bybelse kalender, en die verskille van die twee kalenders se weeklikse
siklusse. Dus, is dit nie onredelik om af te lei dat hulle gekies het om
volgens die Bybelse kalender te aanbid, selfs al het hulle besigheid gedoen
volgens die sekulêre, Juliaanse kalender. Deur inskrywings Latinae  Chritianae Veteres,
het Ernst Diehl die volgende grafskrifte opgeteken van 269 n.C.. 

Gedurende
die konsulskap van Claudius en Paternus, op die (5de) Nones van November, op
die dag van Venus, en op die 24ste dag van die maan – maand,  het Leuces [ hierdie gedenksteen] opgerig aan
haar geliefde dogter Severa, en tot Sy
Heilige Gees. Sy het gesterwe [op die ouderdom] van 55 jaar. 11maande [en]
10 dae.⁹

Dit is een van die
oudste Christen gedateerde grafskrifte wat gevind kan word in Rome, en is dit
snaaks omdat dit twee verskillende datums aantoon! Die “Nones” van die November
verwys na die 5de November. Daardie jaar, het dit voorgekom op “die dag van
Venus” of Vrydag. Gedurende daardie besonderse maansomloop, kom dit ooreen met
die 24ste dag van die maan – maand, wat die “Tweede Dag,” van die Bybelse week
was.

Dit is uiters
belangrik omdat as die “Tweede Dag” gedurende daardie maansomloop voorgekom het
op Vrydag, die sewende – dag en die Sabbat – dit ooreenstem met die heidense
Woensdag of “dag van Mercurius”!

Die Erkenning
van Joodse Geleerdes.

Vir veels te lank,
is die feit dat Jode aanbid op Saterdag as die Sabbat, en wat gebruik was om te
“bewys” dat Saterdag die Bybelse Sabbat is. Dit niks anders as om net in die
rondte te redeneer. Die Jode het aanbid
op die Sabbat. Daarom is, Saterdag die Sabbat omdat die Jode daarop aanbid.

Die feit is, dat
Joodse geleerdes goed bekend is dat Saterdag nie die oorspronklike Sabbat van
die Skrif is. Die volgende aanhalings is almal van Joodse geleerdes, en alle
beklemtonings word voorsien.

In
ʼn brief aan Dr. L. E. Froom, wat gedateer is die 20ste Februarie, 1939, het
[Rabbi Louis] Finkelstein [van die Joodse Teologiese Kweekskool van Amerika]
geredelik erken, “ Die huidige kalender was vasgestel gedurende die vierde
eeu.” Maimonides en die meeste ander Joodse kroniekskrywers daarmee saamstem
dat die hedendaagse Joodse kalender gegrond is op die “gemiddelde beweging van
die son en maan, en dat die ware
[kalender] tersyde gestel is.” ^10,11

Maimonides (1135 – 1204), rabbi, filosoof en geneesheer.

Die Nuwemaan is steeds daar,
en die Sabbat was oorspronklik afhanklik van die maan siklus… Oorspronklik
was die Nuwemaan gevier op dieselfde manier as die Sabbat, en geleidelik het
dit minder belangrik geword, en terwyl die Sabbat meer
en meer ʼn dag van godsdiens, en vir die mens geword het, deur godsdienstige
meditasie en onderrig, van vrede en tot genot van die siel.¹²   

Deur
die ontwikkeling en die belangrikheid van die Sabbat as ʼn dag van toewyding, en
die nadruk wat daar geplaas was op die besonderse getal sewe, het die week meer en meer geskei geword van sy maan
verbintenisse….¹³

Die maande van die jaar was
maan – maande, en het begin met die nuwemaan (hodesh,
wat die gemiddelde “maand” is.) Gedurende die tydperk van die Konings was die
nuwemaan waargeneem deur ʼn tweedaagse fees (1 Samuel 20 verse 24 tot 47.)¹⁴

Neem
kennis in die bogenoemde aanhaling dat Rabbi Finklestein openlik erken het dat
die huidige Joodse kalender verskillend is van die een wat in gebruik  was voor die vierde eeu, en dat Maimoides
steeds verder gaan deur te sê dat die oorspronklike “tersyde gestel” is.

Dit was as gevolg
van die uiterste vervolging wat deur die vroeë Christene (Roomse Katolieke)
kerk uitgevoer was, opeens dit mag verkry het gedurende die vierde eeu n.C.,
die Jode is baie erkentlik oor hierdie feite van die geskiedenis, en geredelik
erkentlik dat hulle die kalender verander het onder uiterste vervolging.

“Onder die heerskappy
van Constantius (337 – 362) het vervolging van die Jode so ʼn hoogtepunt bereik
dat die …. die berekening van daardie
kalender verbied [was] deur pyniging of uiterste straf.”¹⁵

Die
verklaring van die nuwe maand deur waarneming van die nuwemaan, en die Nuwejaar
deur die verskyning van die lente, alleenlik deur die Sanhedrin gedoen kan
word. Gedurende die tyd van Hillel II [4de eeu n.C.], die laaste President van
die Sanhedrin, het die Romeine hierdie
gebruik verbied. Hillel Ii was toe verplig om sy vasgestelde kalender in te
voer, en sodoende deur hierdie handeling is aan die Sanhedrin toekomstige
goedkeuring verleen¹⁶.

Vir meer inligting lees: “Konstantyn
I en Hillel II: Die Twee Manne Wat die Hele Wêreld Mislei het.”)

Erkennings deur
Katolieke Geleerdes

Die Konsilie van Nicea word steeds geag as een van die mees invloedrykste kerk byeenkomste wat nog ooit gehou is.

Interessant genoeg
is, dat die Roomse Katolieke geleerdes reguit is oor die feit dat hulle
verantwoordelik is vir die verandering wat die dag van aanbidding van die
Christene beïnvloed het. Dit het plaas gevind tydens die Konsilie van Nicea en
word op sy beste opgesom deur:

Heinrich Graertz in
sy monumentale werk oor die Geskiedenis
van die Jode, en wat gepubliseer is deur Joodse Publikasie Vereniging van
Amerika gedurende 1893!

Die
destydse wêreld het tot hiertoe nog nie die ongehoorde skouspel aanskou van die
eerste algemene konvokasie van [Nicea] wat bestaan het uit ʼn paar honderd
biskoppe en priesters, met die keiser as hoof.  Desnieteenstaande dat die Christendom hierdie triomf gevier het, maar het dit  net daarin geslaag het om hulle swakheid, en
hulle onderlinge verdeeldheid te verraai. Vir ʼn geleentheid soos hierdie, en
op sy eerste amptelike verskyning van,  al sy prag en oorvloed van geestelike en
wêreldse mag, het daar geen spoor oorgebly van sy oorspronklike karakter……By die Konsilie van Nicea was die laaste
naelstring geknip wat die Christendom met hulle voorvaders verbind het. Die
feesvieringe van Paasfees was tot nou toe gevier vir die grootste deel daarvan
op dieselfde tyd as die Joodse Pasga, en inderdaad volgens die dae wat bereken,
en vasgestel  is deur die Sanhedrin  van Judea; maar die toekomstige onderhouding
daarvan is oorgegee in algehele onafhanklik van die Joodse kalender,” Omdat
dit onvanpas geword het verby die meting van die heiligste van feesvieringe dat
ons die gebruike van die Jode moet volg. 
Voortaan laat ons niks in die algemeen te doen het met hierdie haatlike
volk; ons Verlosser het ons ʼn ander pad gewys. Dit sal inderdaad onvanpas wees
as die Jode in staat was om te spog dat ons nie in die posisie is om Paasfees
te vier sonder die hulp van hulle reëls (berekeninge).”
Hierdie opmerkings kan toegeskrywe word aan Keiser Konstantyn ….. [ en het
dit geword ] die beginsel van riglyne van die Kerk wat nou moet besluit oor die
lot van die Jode.¹⁷

Daar kan nou geen
twyfel bestaan dat dit deur die handelinge van die Roomse Katolieke
biskoppe  by die Konsilie van Nicea, en
wat direk verantwoordelik was vir hierdie ekklesiastiese verandering van die
kalender wat deur beide die Jode en apostoliese Christene gebruik was vir
aanbidding. Soos die chronoloog, David Sidersky verduidelik word, “Dit was nie
meer moontlik om onder Constance die ou
kalender van toepassing te maak.”¹⁸ 
 

In
die daarop volgende jare, het die Jode deur 
“vuur en yster” gegaan. Die Christen [ pouslike Roomse ] keisers het die Joodse berekening van die kalender
verban, en nie toegelaat dat die feesdae aangekondig word. Graetz vertel:
“Die Joodse [en apostoliese Christen] gemeenskappe was in uiterste twyfel gelaat
betreffende die mees belangrike godsdienstige besluite: wat betrekking het op
hulle feesvieringe.” Die onmiddellike gevolg was, die vasstelling en berekening
van die Hebreeuse kalender deur Hillel II.¹⁹

Die
dekrete van Nicea, “het die Tempel van die Wet in Judea vernietig,” omdat dit daar
was waar die antieke regulering deur Moses plaasgevind het, vir die
harmonisering van die siklus van die maan met die van die son, en was dit
uiteindelik vervang deur die berekeninge, en die betrokkenheid van die lentenagewening,
en na die naaste volmaan wat gekies was as die paas – maan. . Vanaf hierdie
eweningspunt, het die [Katolieke] kerk haar ekklesiastiese kalender en Paasfees
gevestig. Dit maklik is om dit weg te
redeneer oor die ware belangrikheid van die Konsilie van Nicea en die houding
wat dit gehad op die Joodse sisteem van tyd, ofskoon die kerk begeer het om weg
te beweeg van die vorm van Joodse berekening, en om ʼn wisselende fees aan te
neem, dat dit tog op die einde uitgedraai het dat beide die Joodse en Roomse
Katolieke gekom het by dieselfde punt vir die berekening van tyd – …. die
lentenagewening.²⁰     

“Om die heidene te versoen met die Christene in naam, het Rome deur sy gewone beleid van oorreding maatreëls getref om die Christen en Heidense feeste saam te voeg, en deur ʼn ingewikkelde maar vernuftige verstelling van die kalender, dit nie gevind was dat dit nie ʼn moeilike taak was, in die algemeen, om die Heidendom en die Christendom, wat vêr weggesink het in  afgodediens ….. te laat hande vat.” Alexander Hyslop, The Two Babylons, p. 105, emphasis supplied.

Katolieke geleerdes
is bewus hiervan. Dit is waarom, die
Amerikaanse Katolieke Kwartaal Oorsig ʼn verklaring soos hierdie publiseer: “Die
Sondag….. is ʼn suiwere skepping van die Katolieke Kerk.”²¹ Of,
soos gepubliseer in die Ekklesiastiese Oorsig:

“Hulle [die
Protestante] beskou dit as hulle plig om Sondag heilig te hou. Waarom? Omdat
die Katolieke Kerk hulle vertel om so te maak. Hulle het geen ander rede ….
Die onderhouding van Sondag word sodoende ʼn ekklesiastiese wet wat geheel en al
onderskei word van die goddelike wet van Sabbat onderhouding …. Die outeur
van die Sondag wet … is die Katolieke Kerk.”²²

Dit merkwaardig is,
omdat dit bewys dat Sondag nie die dag is van Yahushua se opstanding. Terwyl
Saterdag – Sabbatariërs vir lank daarop aangedring het dat die vierde gebod
steeds bindend is, en dat dit nie saak maak vir Yahuwah op watter dag iemand
aanbid, die meeste Sondag onderhouers so ʼn aanspraak verwerp deur daarop aan te
dring, “Ek aanbid op al die dae.”  

Dit ʼn argument is
wat gegrond is op onkunde. Eerstens, die vierde gebod nie  maar net sommer sê, om op die sewende – dag te
aanbid. Dit ook sê,  terwyl dat daar geen
werk gedoen moet word op die sewende – dag, werk moet gedoen word op die ander
ses – dae van die week. Verder en meer, die rede wat tradisioneel gegee word
vir aanbidding op Sondag gegrond is op die argument dat Sondag die dag is
waarop Yahushua opgestaan het. Alhoewel, soos ons gesien het, het Sondag nie
bestaan volgens die agt – dae week van die Juliaanse kalender. Daarom, kon die
Verlosser nie opgestaan het op daardie dag. Sondag geen basis besit vir
aanbidding, en sedert dit die tradisie is van die Roomse Katolieke Kerk, en net soos hulle altyd daarop aanspraak
gemaak het.

Katolieke outeur en  radio gasheer, Patric Madrid.

Selfs is dit so,
dat die hedendaagse Katolieke geleerdes dit as ʼn feit weet. Patric Madrid is ʼn
Amerikaanse Katolieke outeur, apologeet, en radio gas. Gedurende die 5de
Januarie, 2006, was Madrid op EWTN, die Wêreld Katolieke Netwerk. Gedurende
“Open Line,” ʼn inbel radio aanbieding s daar ʼn oproep was van ʼn luisteraar met
ʼn vraag. Die luisteraar se swaer het gesê dat die Katolieke Kerk die Sabbat
verander vanaf Saterdag na Sondag. Madrid het so daaroor reageer, terwyl hy ʼn
Katolieke “oorsig” lewer vir die regverdiging om nie meer langer op die Bybelse
Sabbat te aanbid, het dit bekend gemaak dat hy goed bewus is van die feite van
die geskiedenis en Skrif. Hy verklaar:

Wat
jou swaer miskien nie verstaan is dat die Katolieke Kerk nie daardie [Sabbat]
gebod verander het. Die Katolieke Kerk onderhou die gebooie om die Sabbat heilig
te hou, maar ons doen dit op die Dag van die Here, en die vroeë Christene het
hulle onderhouding van daardie gebod oorgeplaas vanaf Saterdag na Sondag.

Eerste
van alles, omdat daar ʼn onderskeidende breek was tussen die Ou Testament se
vereistes: die rites en Mosaïese verbond, wat vereis het deur die beoefening van
Sabbat aanbidding en deur diere offerandes, en daardie soort van ding. Wou
hulle wys dat die Christendom onderskei kan word van Judaïsme. Dit het onstaan
deur Judaïsme, maar word dit daarvan onderskei …. Deur die viering van die
Here se dood en opstanding op die dag wat Hy herrys het van die dood, blyk dit
die mees gepaste te wees.   

Die
ander ding wat ons ook moet onthou, is die kalender wat ons volg, insluitend
Sewende – dag Adventiste, is maar net nie 
ʼn kalender wat uitgedink is deur die Katolieke Kerk, maar is dit ook
gegrond volgens die sonjaar, en nie die maanjaar.  Die Joodse kalender wat onderhou was gedurende
die tyd van Christus volg ʼn maan kalender, wat verskeie dae korter is as die
sonkalender.

Dus is die groot ironie dat
selfs die Sewende – dag Adventiste nie aanbid op die presiese Sabbatdag as die
Jode gedurende die tyd van Christus, omdat dit verskeie dae minder is, en deur
dat daar nou oorgeskakel is [ vanaf] die maankalender.²³

Hierdie hele
onderwerp is baie groter as net maar Saterdag teenoor Sondag. Dit het te doen
met die algehele sisteem van valse aanbidding: heidense/pouslike son aanbidding
teenoor die suiwere, Bybelse aanbidding van die Almagtige.

Toe
ek die feite uitlê van die vroeë kalender geskiedenis aan my Sewende – dag
Adventiste pastoor, en vriend, was hy stom vir ʼn lang ruk. Uiteindelik, het hy
gesê: “Jy is reg. Al wat God verlang is dat ons die sewende – dag heilig hou,
wat ook al die kalender is wat die gemeenskap gebruik.”

Ek was
dronkgeslaan. So ʼn verklaring duidelik elke enkele verklaring weerspreek wat hy
ooit gemaak het, dat die Vader van ons verwag om op ʼn presiese, en bepaalde  dag moet aanbid.

Verlore in die
Skrif

Daar is een fout
wat byna elkeen begaan wanneer die Bybel gelees word. Dit is ʼn baie algemene
een en verstaanbaar. Dit is wanneer mense die Bybel lees, hulle dit doen deur
die dra van ʼn bepaalde stel van ʼn ideologiese “bril.” Hierdie bril is die
handewerk van hulle eie individuele kultuur en opvoedkundige agtergronde en
vorm dit wat hulle lees.

Christene aanbid op een van die ander Saterdag of Sondag om dat hulle aanneem dat die week soos hy vandag is aaneenlopend gesirkuleer het sonder onderbreking sedert die dae van Yahushua.

Nêrens word dit
meer duidelik gesien as in die onderwerp oor die Sabbat. Die ganse wêreld ius
verenig in die gebruik van die pouslike Gregoriaanse kalender sedert 1940. Daarom,
is dit natuurlik dat wanneer mense oor die Sabbat in die Skrif lees, dat hulle
aanneem dat dit verwys na die sewende – dag van die hedendaagse week; Saterdag.
Alhoewel, hierdie veronderstelling verkeerd is.

Die grootste
verskil tussen die kalender van die Bybel, en die hedendaagse kalender word
gevind in die weeklikse siklusse van elke metode van tydmeting. Soos voorheen
genoem, die hedendaagse kalender bestaan uit ʼn aaneenlopende weeklikse siklus.
Dit beteken dat elke maand begin op ʼn verskillende dag van die week. Dit nie so
is met die Bybelse kalender. Die weeklikse siklus van Yah se kalender nuut
begin met elke nuwe maand. Wat meer is, is dat die hedendaagse kalender,
gegrondves is op die son, en het dit geen verbintenis tussen die weke,  en enigiets in die natuur. In kontras, is dit dat
die weeklikse siklus van Yahuwah se kalender onherroeplik verbind is tot die
fases van die maan. 

Daar geen teks in
die Skrif is wat die werking van die Bybelse kalender verduidelik, en vir die
eenvoudige rede: Dit algemene kennis was.
 Almal het die kalender gebruik. Daar was
geen behoefte vir die verduideliking hoe die kalender werk of enigiets meer as
vandag.  Dit is nie nodig om te
verduidelik hoe die Gregoriaanse wek om dat elkeen dit weet. 

However, clues exist and are liberally
scattered throughout the Bible. When the Biblical principle of precept upon
precept, line upon line, here a little, there a little is applied, the
differences become very apparent.

Alhoewel,
daar leidrade bestaan en dit oorvloedig versprei is regdeur die Bybel. Wanneer
die Bybelse beginsel van gebod op gebod,
reël op reël, hier ʼn bietjie, daar ʼn bietjie toegepas word, die verskille
baie deursigtig word.    

Die Dae van die
Nuwemaan

Die Bybel bevat
baie verwysings na ʼn besonderse kategorie van dag wat eenvoudig nie bestaan in
die hedendaagse kalender: Nuwemaan dae. Dit duidelik is dat  ʼn verskillende manier van tyd berekening
gebruik was. Dit vir die eerste teëgekom is gedurende die Skeppingsweek op die
vierde – dag: “En Elohim het gesê: Laat daar ligte wees aan die uitspansel van
die hemel, om skeiding te maak tussen die dag en die nag; en laat hulle dien as
tekens sowel vir vaste tye, asook vir dae sowel as jare ….. En dit was so.”
(Genesis 1 verse 14 en 15.)

Die woord “tekens”
wat vertaal is afgelei is van die Hebreeuse woord owth, wat beteken ʼn sein,
monument, baken, teken of kenteken. Selfs meer betekenis vol is die woord
“seisoene” wat vertaal is. Dit is afgelei van die Hebreeuse woord mo’ed wat
beteken  vasgestelde tyd of seisoen, in
sy besonderheid, ʼn feesviering. Dit word regdeur Levitikus 23 gebruik, en
verwys dit na die feeste van Yahuwah: “ Verder het Yahuwah met Moses gespreek
en gesê: Spreek met die kinders van Israel en sê vir hulle: Die feestye van
Yahuwah wat julle moet uitroep as heilige samekomste – dit is My feestye.”
(Levitikus 23 verse 1 tot 2.)  

“Omdat die Joodse
feestye plaasgevind het met gereelde tussenposes, het die woord ʼn noue
verbintenis tot hulle …. Mo’ed word
in die wye begrip gebruik vir alle godsdienstige byeenkomste, Dit in noue
verbintenis met die tabernakel self is … [Yah] het Israel hier op bepaalde
tye ontmoet vir die doel om Sy wil aan hulle bekend te maak. Dit ʼn algemene term is vir die vergadering
van aanbidding vir [Yah} se volk.”²⁴ 

Die grondslag van
die kalender wat deur Yahuwah gevestig is gedurende die Skepping is deur die
beweging van die maan. Alleenlik deur beweging kan tyd gemeet word. Die doel van die navolging van die maan se
bewegings was om die heilige
dae te bepaal! “Hy het die maan gemaak vir die vaste tye; die son ken sy
tyd om onder te gaan.” (Psalm 104 vers 19) Hier weer is die woord wat vertaal
is “tye,” en is dit mo’ed, of die vergaderings van aanbidding van Yah se volk.”

Die dae van die
Nuwemaan is die mees belangrike dae, en is dit die wyse funksionering van
geheel die Bybel se metode volgens die maan – son vir tyd meting, omdat hulle
die dae is wat die begin van die maand reguleer en sowel ook die begin van die
weeklikse siklus. Net omdat hierdie feite onbekend is aan die meeste Christene,
beteken dit nie dat Christen geleerdes gelykwaardig onkundig is:

Die
maand was ʼn eenheid van tyd wat naby verbind is tot die maan. Die Hebreeuse
woord vir “maand” ook beteken “maan” …. Die
rede vir hierdie verbintenis tussen die maand en die maan, is dat die begin van
die maand gekenmerk is deur die nuwemaan. Die maan was deeglik waargeneem deur
die mense ten tye  van die Bybel. Wanneer
dit te voorskyn kom as ʼn dun sekelmaan, dit die begin is van die nuwe maand.

Die maan – maand
was ongeveer 29 dae lank. Daarom, sal die eerste sekelmaan van die nuwemaan te
voorskyn kom 29 of 30 dae na die vorige nuwemaan. By tye was die sekelmaan nie
sigbaar as gevolg van wolke. Dit was toegelaat vir die reling dat die nuwemaan
nooit bereken sal word as meer as 30 dae na die laaste nuwemaan. Dit het
verhoed dat daar nie te veel variasies in die kalender was.²⁵

Die Weeklikse
Siklus

Die verskille in
die weeklikse siklusse gewoonlik die moeilikste is vir mense wat die son – maan
kalender bestudeer om dit sonderbevoordeling aan hulle verstand dit bloot te
stel.²⁶Tog, weer is daar geleerdes wat goed bekend is met hierdie
feite, selfs al kry hulle nooit dit reg om te preek daaroor. Emil G. Hirsch,
skryf in ʼn artikel getiteld, “Week: Verbintenis met die Fases van die Maan” in
die Joodse Ensiklopedie en verklaar:

Die
week van sewe – dae was verbind met die maan – maand, waarvan dit ongeveer ʼn
vierde is. Die viervoudige verdeling van die maand was sigbaar in gebruik onder
die Hebreërs  en ander antieke volke;
maar dit is nie duidelik of dit sy oorsprong het van die vroeëre. Dit is
onnodig om aan te neem, of dit egter ontleen is van die Babiloniërs, vir sy
moontlike gelyke waarnemings van die vier fases van die maan wat daartoe gelei
dat, die Hebreeuse nomades  wat spontaan,
en onafhanklik die sisteem bedink het van die verdeling van die tussenposes,
tussen die agtereenvolgende nuwemane in vier groepe van sewe dae elk … Die nadruk wat gelê word op die vereistes wat
in [Levitikus 23 vers 15] gestel word wanneer die weke van Pinkster  “voltooi” moet wees (“temimot”) stel voor dat
weke mag bereken word op so ʼn manier om hierdie verbinding te verbreek.  

Hierdie aanhaling
baie interessant is omdat die eerstens, dit korrek die antieke weeklikse siklus
verbind met die fases van die maan; en tweedens, die telling tot Pinkster na
vore bring vir die vereiste “voltooiing” van die weke, en blyk om af te lei dat
weeklikse siklus gebruik sou word om nie outomaties te voorsien vir die
voltooiing van die weke.

Die Bewys van die Datums

Omdat die eerste
dag van elke maand (die dag van die Nuwemaan) altyd die weeklikse siklus weer begin,
die Sabbat altyd voorkom op dieselfde datums van elke maan – maand. Die dag van
die Nuwemaan was in ʼn groep van sy eie, maar was dit ʼn dag van aanbidding. Sodoende,
was die tweede van elke maand ook die eerste dag van die werksweek. Selfs
volgens die Gregoriaanse kalender, het ons gereeld ʼn maand uitleg soos hierdie.
As voorbeeld, April van 2017 was so ʼn maand:

Die enigste verskil
tussen die Gregoriaanse April uitleg vir 2017, en die maan – son maande is die
maandelikse/weeklikse uitleg van elke maand volgens die maan – son kalender.
Omdat die eerste van elke maand was  ʼn
Nuwemaan en aanbiddingdag, en die sewende – dag Sabbat vir altyd voorkom op
8ste,15de,22ste en die 29ste dae van die maan – maand. Dit ondersteun die feit
van die tyd wat elke keer gegee word vir die sewende – dag Sabbat wat in die Skrif gegee word, en kom dit voor op hierdie dae. Bykomend,
kan elke enkele tyd wanneer ʼn datum gegee is vir die sewende – dag Sabbat kan
dit ekstrapoleer word van die omliggende tekste, en kom dit ook voor op
dieselfde datums. Dit sou ontmoontlik wees met die aaneenlopende weeklikse
siklus.²⁷

Die Verlore
Sabbatte

“Elke plek in die Bybel waar die Sabbatte en die Nuwemane aangedui word, is die 2de dag van die maan of maand altyd die 1ste werksdag, en die 8ste,15de, 22ste en 29ste dae van die maand Sabatte sonder uitsondering!” John D. Keyser, “Bybel se  Bewyse vir die Maan Sabbat”

Interessant genoeg,
is die mense wat dit die moeilikste vind vir die aanvaarding van die feit dat
Saterdag nie die ware Sabbat is, daardie is wat dit die mees duidelikste
verstaan en die belangrikheid daarvan: diegene is wat alreeds  op Saterdag aanbid. “God sal nooit toelaat
dat die Sabbat vergeet sal word! Dit is ontmoontlik! Daarom, moet Saterdag  die Sabbat wees.”

So ʼn argument ʼn
logiese dwaling is. Nie net alleen kan Saterdag nie bewys word dat  Saterdag  die ware Sabbat, van die Skrif is, verklaar
Yahuwah dat die Sabbat vergeet sal word, en dat Hy die een sal wees wat dit sal verseker dat dit vergeet sal word!

Die profeet
Jeremiah het geweeklaag oor wat gebeur het met Jerusalem toe dit geval het in
die hande van die Babiloniërs. Omdat “Babilon” ook die simbool is van die
algehele infrastruktuur van valse aanbidding, Jeremiah se weeklag het ʼn
bykomstigheid, ʼn profetiese toepassing wat vorentoe wys na ʼn tyd toe die kennis
van die oorspronklike, antieke Sabbat waarlik verlore was.

Yahuwah
het soos ʼn vyand geword, Hy het Israel verslind, al sy paleise verslind, sy
vestings verwoes en geklaag en geklag by die dogter van Juda vermenigvuldig.

En
Hy het sy eie omheining soos ʼn tuin verniel, sy eie feesplek verwoes; Yahuwah het in Sion feestyd en Sabbat laat
vergeet, en in sy grimmige toorn koning en priester verwerp. (Klaagliedere
2 verse 5 en 6.)

Dit ook nie die
enigste plek in die Skrif is waar Yahuwah verklaar dat Hy sal veroorsaak dat
die Sabbat vergeet sal word. Die boek van Hosea beskryf die ontrouheid van Yah
volk deur hulle te vergelyk met ʼn ontroue vrou wat gaan hoereer na ander
liefde. Yahuwah is die goddelike eggenoot aan gelowiges. “Want jou Maker is jou
Man; Yahuwah van die leërskare is sy Naam; en die Heilige van Israel jou
Verlosser. Hy sal Elohim van die hele aarde genoem word.” (Jesaja 54 vers 5.)

Deur agter valse
aanbidding aan te loop, was Yahuwah se “bruid” (die gelowiges) ontrou tot Hom.

 Daar is baie pragtige beloftes wat opgeteken
is in die tweede hoofstuk  van Hosea. Ons
moet lief wees om te lees oor daardie beloftes, om daarop aanspraak te maak.
Hulle moet in konteks gelees word, en in konteks is om eerste geestelike
ontrouheid te beëindig.

Twis
met julle moeder, twis; want sy is nie my vrou nie, en Ek is nie haar man nie,
en laat sy haar hoerery van haar aangesig verwyder en haar owerspel van haar
borste af weg.

Anders
sal Ek haar naak uittrek en haar neersit soos op die dag van haar geboorte en
haar maak soos ʼn woestyn, ja haar stel soos ʼn dor land en haar van dors laat
sterwe.

Want
hulle moeder het in ontug gelewe, sy wat met hulle swanger was, het skandelike
dinge gedoen; want sy het gesê: Ek wil my minnaars agtenaloop. ( Hosea 2 verse
1, 2 en 4.)

Die straf vir
geestelike ontrouheid? Deur die gawe van die Sabbat weg te neem:

Ek
sal dan  nou haar skaamte ontbloot voor die
oë van haar minnaars, en niemand sal haar uit my hand red nie.

En
Ek maak ʼn einde aan al haar vreugde, haar feeste, haar nuwemane en haar
Sabbatte, ja, al haar feestye.  (Hosea
2  verse 9 en 10.)  

Die “Nuwemane” is ʼn
duidelike verwysings na die kalender waarby  die Sabbatte en “plegtige feeste” (mo’edim)
bereken word. “ Dit was deur ʼn skikking met die heidene dat die vroeë Christene
sy apostoliese suiwerheid verloor het. Dit het die hekke van die vloedgolwe van
misleiding geopen van Satan. Deur nie waarde te heg aan die waarheid en die  bewaring daarvan, het die volgelinge van
[Yah] dit verloor. Wanneer die waarheid van die hemel nie gekoester word soos
dit moet wees verwyder [Yah] dit; Hy veroorsaak dat dit vergeet word.”²⁸
Dit is presies wat gebeur het.

Die aanneming van
die heidense week deur die ekklesiastiese gesag in die vereniging van hulle mag
met die wêreldse gesag gedurende die vierde eeu, het  dit daartoe gelei vir die vervolging van almal
wat vas bly kleef het aan die Bybelse manier van kalandering. Soos Robert Odom
waargeneem het in sy invloedryke boek; Sondag
in die Heidense Rome: “ Dit blyk asof daar een briljante geestelik beheer
oor dinge gehad het om  die heidense
wêreld te beveel, dat die planetêre week ingestel is, net op die tyd van die
mees gewilde Sonkultus van alle tye, en te verenig om die dag van die Son te
verhoog heilig bo al die ander. Sekerlik was dit maar nie sommer toevallig.”²⁹

Hierdie
stadige gedaante verwisseling van die pure suiwere apostoliese Christendom, na
die Christendom wat deurvleg is met die beginsels van heidense kalandering, is
grootliks verantwoordelik vir die gebrek aan kennis wat vandag bestaan ten
opsigte die ware kalender van die Skepper. Die heidense aaneenlopende weeklikse
siklus reik so vêr terug in die geskiedenis, dat dit aangeneem word dat die
aaneenlopende weeklikse siklus altyd bestaan het. Die historiese feit van die
Juliaanse kalender is vergete en deur al in die rondte te debatteer word
gebruik om te “bewys” dat Saterdag die Bybelse Sabbat is: dit wil sê dat die
hedendaagse Gregoriaanse week aaneenlopend gesirkuleer het vir sewe – dae weke,
en daarom het die weke aaneenlopend gesirkuleer. Daarom moet Saterdag die
“sewende – dag Sabbat” van die vierde gebod.³⁰

Die Hemel se Kalender

Regdeur die Skrif
was die Sabbat belangrik. Vanaf Genesis tot Openbaring, is dit ʼn
goue draad, wat geweef is van Yah se beloofde rus regdeur alles heen. Dit
maak hoegenaamd geen sin dat die Skepper, die Heerser van die hemel en aarde,
nie ʼn metode sou vestig vir die berekening 
vir meting van tyd  waarby
enigiemand op enige plek en enige tyd kan weet wanneer die Sabbat aanbreek. Die punt word
goed verduidelik deur die ondervinding van Saterdag – Sabbat onderhoudende
leraar wat deur die KGB gearresteer was en in die tronk gegooi is gedurende die
Sowjet tydperk. Eerstens, was hy in eensame opsluiting aangehou. Later, was hy
gestuur na die goelag. Hy het noukeurig elke enkele dag gevolg sodat hy in die
goelag kon weet wanneer die Sabbat aanbreek. Uiteindelik, het hy die spoor
verloor. Of hy sy bewussyn verloor het vir ʼn tyd lank as gevolg van sy swak
behandeling, of iets anders, dit uiteindelik nie saak gemaak het. Wat ook al
die oorsaak was, het hy uiteindelik die spoor verloor van watter dag van die
week dit was. 

O, watter grap het
wagte toe van hom gemaak. Hulle het hom ongenadiglik gefolter, en hy het
waarlik ondraaglike verstandelike lyding verduur. Hy was lief vir Yahuwah, en
wou Hom vereer. Hy was in die tronk omdat hy geweier om ʼn kompromis aan te gaan
oor sy geloof. Hy het nou nie meer geweet wanneer die Sabbat aanbreek, en hetsy
hy daarop werk of nie.   

Dit is die resultaat van onkunde
oor die ware Sabbat en Yahuwah se ware kalender wat gevestig was by die
Skepping. Dit nie Sy wil is vir enigiemand om in onkunde te verkeer. Ook het Hy
nie aan Adam en Eva ʼn stukkie papier gegee en om dit aan ʼn boom vas te spyker
in orde om rekening daarvan te hou nie. Iets so belangrik sal nooit toevertrou
word aan enigiets wat maklik vernietig kon word, en wat maklik verander kan
word!

Yahuwah, moet
onthou word as die Skepper van Alles.
Hy het nie nodig gehad om aan Adam en Eva ʼn gedrukte kalender te gee wat op ʼn
stukkie papier gedruk was. Hy het Sy tydmeting sisteem geanker in die
besonderse samestelling van die Skepping en dit ingeplant in die hemelruim vir
almal om te sien ongeag waar hulle op aarde is.

Die funksie van die
maan as ʼn kalender word uitsonderlik beskryf in beide Psalm 104 vers 19  en Genesis 1 verse 14 tot 15.
Die onveranderde natuur van die maan se funksie word self daarna verwys in ʼn
ander psalm: “Soos die maan sal hy vir ewig vasstaan, en die getuie in die
hemel is getrou.” (Psalm 89 vers 38.)

Net soos dit
hoegenaamd geen sin maak dat Yahuwah die kennis sal toevertrou van Sy sisteem
van tydmeting aan ʼn stukkie papier of selfs ʼn rots van klip, is dit nie die
soortgelyk, en verby alle logika om aan te neem dat Hy die berekeninge van Sy
Heilige Sabbat toevertrou in die bewaring van Sy vyand, Satan. Tog is dit
presies die geval, en in die aangesig van bewyse dat ʼn persoon inteendeel
daarop aandring dat Saterdag die sewende – dag Sabbat is van die Bybel. 

Die hedendaagse
“Gregoriaanse” son kalender is ʼn pouslike uitvinding. Dit self vernoem is na
Pous Gregorius XIII! Toe dit op die eerste keer ingestel is , het net drie
lande dit aanvaar, en was hulle almal Katolieke lande. Die ander lande het dit
verwerp om dit Katoliek is.

Tog, is die
Juliaanse kalender niks beter as wat die heidense son kalender is.  Alleenlik is die maan – son kalender in staat
vanaf die Skepping om Yah se ware mo’edim, die Hemele se aangewese tye van
aanbidding vas te stel.

Alle tyd is gegrond op beweging. Daar is , en daarom is daar alleenlik vier tipe van kalenders. Alle tydhouding is soorte van die volgende:   Sideries: Sideriese kalenders hou tyd wat gegrond is en wat waargeneem word deur die beweging van die sterre. Die Hindoe kalender gebruik ʼn kombinasie van sideriese en son tydhouding sisteem. Son: Deur son kalenders, is die jaar gegrond op tyd wat die son neem om terug te keer na dieselfde posisie binne die siklusse van die seisoene, of 365 dae. Die Juliaanse kalender en die Gregoriaanse kalenders is beide voorbeelde van tydhouding volgens die son. Volens ‘son kalender, is daar niks wat weeklikse siklus verbind tot enigiets in die natuur Maan: ʼn Maan kalender  is alleenlik gegrond op die fases van die maan. Omdat die maan – jaar met 354 dae korter is as die 365 dae van die  son – jaar, maande op die maan – kalender sweef deur die seisoene. Die kalender wat deur Moslems gebruik word is ʼn maan – kalender, en dit is waarom Ramadan sweef terugwaarts deur die jaar, van een jaar na die ander. Maan – Son: Maan – son kalenders is die mees elegante en akkurate van alle kalenders wat in gebruik is. Die weeklike siklusse en die maande is gegrond op die beweging van die maan, terwyl die jaar geanker is tot die son. Sodoende, is daar geen seisoene wat swewe met ʼn streng maan – kalender. Die Bybelse kalender is ʼn maan – son kalender.

Opgeteken in
die Hemele

Die waarheid is so
verspreid en begrawe onder die eeue van verkeerdheid en veronderstelling, dit
vereis geduld en sorgvuldige aandag om die besonderhede bymekaar te maak van
die verskeie weggelate “ legkaart gedeeltes” van waarheid. Alhoewel, in die
sterrehemel is daar twee gedeeltes wat sonder twyfel sal  help oor die bewys om vas te stel dat Saterdag
nie die Bybelse Sabbat is. Hierdie is die dae van die kruisiging, en die
Internasionale Datumlyn.

Datum van die
Kruisiging

Deur die
tersydestelling van die pret wetenskapfiksie oor die kloof in die “ ruimte –
tyd kontinuum,” van tyd op self, en is dit natuurlik aaneenlopend. Dit is
waarom die meeste hedendaagse mense dit moeilik vind om dit in hulle verstand
dit te bêre, rondom ʼn sisteem van die berekening van tyd waarin die weeklikse
siklus nie aaneenlopend is.  Die mense
neem aan dat die hedendaagse weeklikse siklus altyd bestaan het. Daarom, neig
hulle om te dink in terme van ʼn hedendaagse kalender datums, en self deur die
onthou van gebeurtenisse van die geskiedenis.  

Neem as voorbeeld,
die slag van Marathon. Die algemene aanvaarde datum is die 12de September, 490,
VHJ. Neem jy kennis van die probleem? In werklikheid is daar verskeie ( nogal
amusante) probleme met daardie datum. Eerstens het die Gregoriaanse kalender
nie bestaan gedurende 490 VHJ. Verder en meer, aldus dat die Juliaanse kalender
ʼn datum bevat het wat genoem was September, is die datum byna 450 jaar voor die
Juliaanse kalender se bestaan, en het  nie die een of die ander een bestaan.     

Laastens,
“September” het nie bestaan in die Griekse kalender van 490 VHJ. Die Griekse
kalender, soos die kalender van die Israeliete van daardie tyd, was die maan –
son kalender met sommige variasies tussen die verskillende Griekse stad –
state. Die maande in Athene was genoem:

Hekatombion	Metageitnion
Boedromion	Pyanepsion
Maimakterion	Poseidon
Gamelion	Anthesterion
Elaphebolion	Munychion
Thargelion	Skirophorion

ʼn Vroeë Griekse kalender van    1600 n.C.

Neem kennis nie ‘n
enkele “September” onder hulle! So wat beteken dit dat die slag van Marathon
plaasgevind het gedurende die 12de September?

Deur die gebruik
van die hedendaagse datums voordat daardie kalender in werklikheid bestaan het,
dit eintlik ʼn baie nuttige stuk gereedskap is. Dit stel die mense van vandag in
staat om te verstaan, relatief tot die hedendaagse sisteem van tydmeting,
wanneer ʼn gebeurtenis plaasgevind het. Deur agteruit  te tel en deur die gebruik van die
hedendaagse kalender datums word dit genoem ʼn proleptiese kalender. ‘n
Proleptiese kalender is eenvoudig ʼn kalender wat die datering sisteem verleng
terugwaarts tot ʼn tyd voor sy werklike instelling. Alhoewel, terwyl dit nuttig,
en belangrik is om te weet wanneer dit gebeur. Gelowiges vandag het probeer om
terugwaarts te tel tot die tyd van Yahushua, “om te bewys” dat Hy gekruisig was
op ʼn Vrydag. Ander het dieselfde gedoen, en probeer om te “bewys,” en was Hy in
werklikheid gekruisig op ʼn Woensdag.  

Soos alreeds
vasgestel is, beide ontmoontlik en is dit vir geen ander rede en vir die feit
dat nie een van die twee “Vrydag” of “Woensdag” tot nog toe nie opgeneem is in
die Juliaanse kalender. Gedurende die tyd van Yahushua se lewe op aarde, het
die Juliaanse steeds ʼn week van agt dae gebruik. Daarom, is enige aansprake dat
die Verlosser Sy lewe opgeoffer het op ʼn Vrydag of op ʼn Woensdag en wat gegrond
is op ʼn proleptiese datum, niks meer.  

Dit is waar,
alhoewel, dat Yahushua gekruisig was op die sesde dag van die week. Levitikus
23 voorsien aan die datum vir die Pasga: “In die eerste maand, op die
veertiende van die maand, teen die aand, is die Pasga van Yahuwah.” (Levitikus
23 vers 5.) Volgens die maan – son kalender, kom die 14de dag van elke maand
voor op die sesde – dag van die week. Dus, sonder twyfel, het Yahushua gesterf
op die dag voor die sewende – dag Sabbat.

Dit was vir hierdie
besonderse rede, dat die Jode Pilatus gevra het om die bene van die drie manne
wat gekruisig is te breek, sodat hulle gou sal sterf deur versmoring, en kon
hulle begrawe word: “En dat die liggame nie op die Sabbat aan die kruis sou bly
nie, aangesien dit die voorbereiding was – want (die dag van daardie Sabbat was
groot) – het die Jode Pilatus gevra dat hulle bene gebreek en hulle weggeneem
moes word.” (Johannes 19 vers 31.)

Die volgende dag
was die Pasga, en was dit nie alleenlik die sewende – dag Sabbat. Maar was dit
ook die eerste dag van die Fees van die Ongesuurde Brood. “En op die vyftiende
dag van hierdie maand is die fees van ongesuurde brode van Yahuwah; sewe dae
lank moet julle ongesuurde brode eet.” (Levitikus 23 vers 6.) Met ander woorde,
die dag van daardie Sabbat was “groot”.

Baie geleerdes het
geargumenteer oor die jaar van die kruisiging wanneer sou dit plaasgevind,
omdat hulle oor en oor soek na die jaar van die 14de dag van die maan – maand (
die Pasga op die 14de Abib) en wat  ooreenstem
met ʼn proleptiese Vrydag in die enigste moontlike jaar vir die kruisiging van
die Verlosser: 31 n.C.³¹ Hierdie astronomiese feite is, en dit en wat
bewaar is in die hemel, en maklik om te bereken en omdat hulle so voorspelbaar
is.

Yahuwah sal nie
toelaat om die laaste geslag onkundig te laat oor sulke ʼn belangrike sake. Hy
het die beginsel gevestig van die sterrekunde wat ons toelaat om met uiterste
akkuraatheid die bewegings van die maan 2,000 jaar gelede waar te neem! Dit is
hierdie bewegings wat wanneer dit toegepas word tot die maan – son kalender, en
as dit vergelyk word met die hedendaagse week dit sonder enige twyfel bevestig dat
Yahushua, gekruisig was op die sesde – dag van die week volgens die maan, en nie gekruisig was op ʼn Vrydag.

Dit is merkwaardig
omdat dit twee addisionele feite bevestig:

1. Die antieke Sabbat wat steeds onderhou was ten tye van die
   Verlosser kruisiging was nie Saterdag;
2. Die
   dag van Yahushua se opstanding – en die rede wat  gegee is vir aanbidding op Sondag – was  nie ʼn Sondag gewees.

Hierdie twee feite
alleen maak bekend die fout in die berekening van iemand se aanbidding dae deur
die gebruik van die hedendaagse son kalender. Saterdag is nie die ware antieke
Sabbat van die Bybel, en Sondag is nie die
dag van Yahushua se opstanding, en daarom nie ʼn dag waarop iemand moet aanbid
in besonders tot eer van die opstanding.

Die
Internasionale Datumlyn

Die Internasionale
Datumlyn is een van die mees opsigtelike, en mees amusante bewyse dat die
hedendaagse kalender nie gebruik kan word vir die bevestiging van die Bybelse
Sabbat.  Dit is ʼn menslike uitvinding.
Dit is suiwer arbitrêr, en was dit verskeie kere verander
vir geen ander rede as vir gerief.

Die Nasionale
Oseaniese en Atmosferiese Administrasie van die Verenigde State se Departement
van handel erken dat dit ʼn suiwer arbitrêr natuur is van die Internasionale
Datumlyn, en verklaar: 

Die
Internasionale Datumlyn, is vasgestel gedurende 1884, en gaan deur die midde
van die  Stille Oseaan en rofweg volg dit
ʼn 180 grade meridiaan ʼn  noord
– suid lyn op aarde. Dit is aangebring halfpad rondom die wêreld van die
primêre meridiaan – tot nul grade lengte wat bevestig is by Greenwich,
Engeland, gedurende 1852.

Die
Internasionale Datumlyn funksioneer as ʼn “lyn van afbakening” wat twee  opeenvolgende kalender datums skei. Wanneer
die datumlyn oorgesteek word, jy ʼn reisiger van alle soorte van tyd word! Steek
dit oor na die weste,  is dit een dag
later; en as jy dit oorsteek as jy teruggaan “gaan jy  terug in tyd.”    

Ten spyte van sy naam, het die
Internasionale Datumlyn geen wettige internasionale status, en lande is vry om
te kies watter datums hulle wil onderhou. Terwyl die
datumlyn in die algemeen noord loop tot die suide van pool tot pool, volg dit ʼn
slingerpad rondom politieke grense soos oostelike Rusland en Alaska se
Aleoetiese Eilande.³²

Die mees oostelike
gedeelte van Rusland is in werklikheid verder oos as die meeste westelike
gedeeltes van Alaska! ʼn Kort blik na die kaart van die Internasionale Datumlyn
wys hoe arbitrêr dit is.

ʼn Wêreldkaart wat die slingerpad aandui van die Internasionale Datumlyn op sy pad regoor die Stille Oseaan.

Meer onlangs, was
die Internasionale Datumlyn verander gedurende 2012.
Dit het ʼn probleem veroorsaak vir Saterdag – Sabbat onderhoudende Christene van
Samoa. Moet hulle aanbid op die nuwe sewende – dag Sabbat? Of moet hulle kleef
aan die oue, wat beteken het dat, hulle nou aanbid op Sondag?

Die Internasionale Datumlyn
is ʼn denkbeeldige, en is dit algeheel arbitrêr. Dit is lagwekkend om aan te
neem dat Yahuwah sou toelaat om iets so belangrik as Sy Sabbat, om afhanklik te
wees tot iets so veranderlik as die hedendaagse kalender, wat deur een enkele
stem verander kan word.

Die mensgemaakte
Internasionale Datumlyn  is alleenlik
nodig as jy die Sabbat gaan bereken deur die pouslike Gregoriaanse kalender.
Alhoewel, as jy die maan gebruik om die begin van die maande te bevestig, en
aldus die Sabbat, is so ʼn kunsmatige hulpmiddel nie nodig. Die maan was geskep vir die bevestiging van
die seisoene (mo’edim). Dit is
akkuraat ongeag waar jy woon.

Alleenlik Net
Een Ware Sabbat

Pseudosiëse  – godsdienste, is soos die pseudosiëse –
wetenskap. Dit is vals, ʼn vermomming van bedrog as die waarheid. In die
pseudosiëse – wetenskap sowel as in die pseudosiëse – godsdiens, dit ʼn
veronderstelling is wat gegrond is op ʼn veronderstelling, en dan deur pogings
wat bestee is om hierdie veronderstelling te bewys, eerder as om by die
waarheid te kom. Alhoewel hierdie veronderstelling verkeerd is, en daar geen
waarde van “bewys” is, kan verkeerdheid nie verander word in die waarheid.

Soortgelyk, is die
lang tradisie van wat Saterdag noem as die “Sabbat,” en dit nie die Sabbat
maak. Die feit dat die hedendaagse Jode aanbid op Saterdag bewys niks meer as
wat hulle geleerdes alreeds erken het: hulle nie meer langer aanbid volgens die
Bybelse kalender.

Die feite van die
argeologie, die Skrif, en sterrekunde demonstreer die waarheid: die
oorspronklike Sabbat van die Bybel was bereken deur die maan – son kalender,
wat gegrond is op die bewegings van die maan. Dit beteken dat Saterdag nie die
“Sabbat van Yahuwah jou Eloah“is. (Exodus 20 vers 10.) Dit beteken ook dat
Sondag nie die dag is van Yahushua se opstanding is. Beide is namaaksels van
die dae van aanbidding, wat gevestig is deur Satan in order om die wederegtelik
die aanbidding op te eis wat verskuldig is Yahuwah alleenlik.

Alhoewel, hierdie
feite steeds nooit enigeen sal oortuig wat nie wil erken wat die waarheid is,
omdat dit ongerieflik is. Abraham Lincoln het op ʼn keer waargeneem: “Wanneer ʼn
man wat eerlik is en verkeerdelik die waarheid hoor, sal hy of dit daar laat of
ophou om eerlik te wees.” WLC doen ʼn beroep op jou stel alle veronderstellings
tersyde en gekoesterde vooroordeel. Stel die waarheid eerste en volg die Lam
waar ook al Hy gaan.

Die keuse is joune.
Met die feite voor jou uitgesprei, wat sal jy besluit? Ter afsluiting die
woorde van Dr. Martin Luther King, junior, en is dit streng gepas: “Lafaards
vrae die vraag: is dit veilig? Dienstigheid vra die vraag: is dit verstandig?
Leegheid vra die vraag is dit gewild? Die gewete vra die vraag: is dit reg? Dan
kom daar ʼn tyd wanneer iemand die standpunt moet inneem dat nie een veilig is,
of verstandig, en ook nie gewild, maar iemand moet dit aanneem omdat dit reg
is.”