Kapag
sinabi natin ang kaligtasan, marami
sa atin ay unang naiisip ang sulat ni Pablo sa mga taga-Roma, sapagkat ito ang
pinakaganap na pagpapaliwanag ng pagkamatuwid kay Kristo. Kung mayroong lugar
sa Bibliya na mahahanapan ng tungkol sa pagtalima na may kinalaman sa
kaligtasan, ito ang dapat nating hanapin. Ngunit sa katunayan, hindi iyon ang
aking natuklasan. May nakita akong salitang pagtalima sa Ang Dating Biblia, at
nahanap na ang salitang pagtalima ay nabanggit sa aklat ng mga taga-Roma nang mas
madalas kaysa sa anumang ibang aklat sa Bibliya: limang beses sa kabuuan.
Pinaunlad ni Pablo ang kahanga-hangang temang ito sa simpleng paraan, kaya
maaaring tandaan, gaya ng limang daliri sa kamay.

Ang
tema ng pagtalima ay tiniklop ang sulat sa mga taga-Roma sa isang mapagmahal na
yakap mula sa mismong pinakaunang salita hanggang sa mismong pinakahuli. “Si
Pablo na alipin ni Yahushua,
na tinawag na
maging apostol, ibinukod sa ebanghelyo ni Yahuwah, na kanyang
ipinangako nang una sa pamamagitan ng kanyang mga propeta sa mga banal na
kasulatan, tungkol sa kanyang Anak, na ipinanganak sa binhi ni David ayon sa
laman, na ipinahayag na Anak ni Yahuwah na may kapangyarihan ayon sa espiritu
ng kabanalan, sa pamamagitan ng pagkabuhay na maguli ng mga patay, sa makatuwid
baga’y si Yahushua na Panginoon natin, na sa pamamagitan niya’y tinanggap namin
ang biyaya at pagkaapostol, sa pagtalima sa pananampalataya sa lahat ng mga
bansa, dahil sa kanyang pangalan; Sa mga ito kayo naman, ay tinawag kay
Yahushua.” (Roma 1:1-6)

Nagsimula
si Pablo sa pagtalima sa pananampalataya. Ito ang mismong unang hakbang, at ito
ay ang kung saan marami ang nagkakamali, mismong mula sa simula. Pinaghiwalay
nila ang pagtalima at pananampalataya, sapagkat ang dalawang ito ay
mapaghihiwalay, o maging kapwa eksklusibo. Ang Ebanghelyo ayon kay Pablo ay
mawawalan nito. Hindi niya itinuro ang pagtalima sa isang bahagi at
pananampalataya sa iba. Itinuturo niya ang pagtalima sa pananampalataya. Ang
mundo ay may simbahan at pananampalataya, at mas maraming sasabihin tungkol sa
paniniwala kay Yahushua. Ngunit ito ay isang walang halagang paniniwala,
sapagkat ito ay pananampalataya lamang. Ang pananampalataya na nalalaman ni
Pablo ay ang pagtalima sa pananampalataya.

Ano
ang pagtalima sa pananampalataya na sinasabi ni Pablo? Hindi niya ito direktang
binigyan ng kahulugan, ngunit nagbigay siya sa atin ng isang malakas na
palatandaan. Ang pagtalima sa pananampalataya sa lahat ng mga bansa para sa
ngalan ni Kristo ay ang kanyang gawa at kusang-loob na lumitaw bilang isang
apostol para ibigay ang panawagan ni Kristo. Ang hinlalaki, ang unang punto ng
kaligtasan, ay hindi isang bagay na gagawin o paniniwalaan. Ito ay isang bagay
na ginawa para sa atin at sa ating lahat. Ito ay ang panawagan na natanggap
natin mula kay Kristo. Ang pagtalima sa pananampalataya ay kumakatawan nang una
sa lahat sa panawagan ni Kristo.

Mula
sa mismong simula ng paglilingkod ni Kristo na inilarawan sa mga Ebanghelyo
(Magandang Balita), nahanap natin na si Kristo ay ginagawa ito na unang hakbang
ng kaligtasan. Tumawag siya ng isang alagad at isa pa. Ang pagtalima sa
pananampalataya ay hindi ang ating pagtalima sa mga kautusan o paghahanap o
subuking hanapin ang kaligtasan. Ito ay pakikinig sa panawagan ni Kristo.

Pagkamatuwid sa
Pagtalima

“Sapagkat
kung paanong sa pamamagitan ng pagsuway ng isang tao ang marami ay naging mga
makasalanan, gayon din sa pamamagitan ng pagtalima ng isa ang marami ay magiging
mga matuwid.” (Roma 5:19)

Ang
mga pastor gayon din ang mga kongregasyon ay dumako na maging tampulan ng ano
ang dapat gawin ng mga tao. Dahil natanto nila na ang pagpapanatili ng kautusan
ay hindi nakakaligtas, sila madalas ay bigo na kilalanin na ang pagkamatuwid ay
galing sa pagtalima. Lahat ng ilalagay kay Yahuwah ay ilalagay nang tama sa
pagtalima at wala nang iba. Sila’y inilagay sa pagtalima ni Kristo, na sakdal
at ganap. Ito ang ikalawang hakbang sa plano ng kaligtasan, sa limang hakbang
ng pagpapakita ng pagtalima ni Pablo.

Inilagay
ni Ellen White nang malinaw ito. “Ang sandali na ang makasalanan ay naniniwala
kay Kristo, siya ay nananatili sa paningin [ni Yahuwah] na hindi na hahatulan;
sapagkat ang pagkamatuwid ni Kristo ay nasa kanya: ang sakdal na pagsunod ni
Kristo ay ipinaratang sa kanya.” Fundamentals of Christian Education, pahina
429.

Habang
mayroong bawat katuwiran na tanggihan ang konsepto ng ganap na kasamaan o
orihinal na kasalanan, ipinahayag ni Pablo ang isang makatuwirang balanse nito.
Ang kasalanan at kamatayan na pumasok sa mundo sa gawa ng isang tao. Gaano man
natin na panatilihin ang kautusan sa kasalukuyan, patuloy pa rin tayong haharap
sa katunayan ng kamatayan kahit wala tayong sariling sala. Dahil dito, tama at
makatuwiran lamang na ang lunas ay darating sa kaparehong paraan gaya ng naging
problema: sa gawa ng isang tao sa ngalan ng lahat. Mayroong makatuwirang
pundasyon para sa pagtalima na kinakailangan sa ating kaligtasan mula sa
kasalanan at kamatayan na hindi sa ating sarili, kundi sa iba.

Pagtalima sa Pagiging
Matuwid

“Sapagkat
ang kasalanan ay hindi makapaghahari sa inyo: sapagkat wala kayo sa ilalim ng
kautusan, kundi sa ilalim ng biyaya. Ano nga? Mangagkakasala baga tayo, dahil
sa tayo’y wala sa ilalim ng kautusan, kundi sa ilalim ng biyaya? Huwag nawang
mangyari. Hindi baga ninyo nalalaman, na kung kanino ninyo inihahandog ang
inyong mga sarili na pinakaalipin upang tumalima ay kayo’y mga alipin niyaong
inyong tumatalima; maging ng kasalanan sa ikamamatay, maging ng pagtalima sa
ikapagiging matuwid? Datapuwa’t salamat kay Yahuwah, na, bagama’t kayo’y naging
mga alipin ng kasalanan, kayo’y naging mga matalimahin sa puso doon sa uri ng
aral na pinagbigyan sa inyo; At yamang pinalaya kayo sa kasalanan ay naging mga
alipin kayo ng katuwiran.” (Roma 6:14-18)

Ang
pangitain ng pagkamatay, muling pagkabuhay, pagtaas, pamamagitan, at pagsisisi
ni Kristo ay binabago ang katangian ng tao. Ginigising ng pag-ibig ang
pagnanais na maging matapat na alipin ng pagtalima, na minsan ay tanging tulong
o sundo mula sa pagkakasala.

Malinaw
na inilarawan ni Ellen White ang karanasang ito. “Ang ebanghelyo ng Bagong
Tipan ay hindi ang batayan ng Lumang Tipan na pinababa upang matugunan ang
makasalanan at iligtas siya sa kanyang mga kasalanan. Hinihimok [ni Yahuwah]
ang lahat ng Kanyang mga nilikha ng pagtalima, ganap na pagsunod sa lahat ng
Kanyang mga kautusan. Nais Niya ngayon na mas ganap na pagkamakatuwid bilang
tanging titulo sa langit. Si Kristo ang ating pag-asa at kanlungan. Ang Kanyang
pagkamatuwid ay ipinaratang lamang sa mga masunurin. Tanggapin natin ito sa
pamamagitan ng pananamapalataya, kaya ang Ama ay mahahanap sa atin ang kawalan
ng pagkakasala. Ngunit iyong mga yumapak sa banal na kautusan ay mawawalan ng
karapatan na makamit ang pagkamatuwid na iyon. Matatanaw natin ang kalawakan ng
plano ng kaligtasan bilang masunuring anak sa lahat ng kinakailangan [ni
Yahuwah], naniniwala na mayroon tayong kapayapaan mula . . . [kay Yahuwah] sa
pamamagitan [ni Yahushua], ang ating pagbabayad-sala na handog!” (Review and
Herald, Sept. 21, 1886.)

Wala
nang mapanghihinaan ng loob sa mataas na antas ng batayan. Ang sukat ng
sakripisyo ay ang garantiya ng kapangyarihan ni Yahuwah na magligtas nang
lubusan. Ang nakapagsisi ay matatanggap ang pagpapala ng pagkamatuwid ni Kristo
na namumunga sa pagtalima sa mga kautusan. Si Satanas ang nagsasabi na ang mga
kautusan ay hindi na pananatilihin. Itinala ni Ellen White na “ang lahat ng
sumisira ng kautusan [ni Yahuwah] ay umaalalay sa angkin ni Satanas na ang
kautusan ay hindi makatarungan, at hindi maaaring sundin. Kaya sila ang
ikalawang kumikilos sa pagtataguyod ng mga panlilinlang ng dakilang kaaway, at
nagbibigay ng kahihiyan [kay Yahuwah].” Ilan pang mangangaral ang nagtuturo ng
mismong angkin na ito linggu-linggo!

Naging
mas karaniwan sa mga taon na marinig mula sa mga pulpito, na ang “pag-ibig ni
Kristo ay namilit sa atin. Tayo ay sumusunod sa mga kautusan para sa pag-ibig
ni Yahuwah at Kanyang Kristo, na nagbigay sa atin ng dakilang kaligtasan.”
Ngayon ang mensahe ay tila madalas na ganito dahil ano pa man iniibig at
iniligtas tayo ni Yahuwah, maaari natin Siya na huwag sundin gaya ng ninanais.

Ngunit
ang konsepto ng pagkamatuwid ni Pablo ay naiiba. Ang tunay na pagkamatuwid ay
namumunga sa pagsunod o pagtalima sa mga kautusan.

Pagkakaisa sa
Pagtalima

“Ngayo’y
ipinamamanhik ko sa inyo, mga kapatid, na tandaan ninyo yaong mga
pinanggagalingan ng pagkakabahabahagi at ng mga katitisuran, laban sa mga aral
na inyong nangapagaralan: at kayo’y magsilayo sa kanila. Sapagka’t ang mga
gayon ay hindi nagsisipaglingkod sa Kristo Yahushua, kundi sa kanilang sariling
tiyan; at sa pamamagitan ng kanilang mabuting pananalita at maiinam na mga
talumpati ay dinadaya ang mga puso ng mga walang malay. Sapagka’t ang inyong pagtalima
ay naging bantog sa lahat ng mga tao. Kaya’t nagagalak ako tungkol sa inyo:
datapuwa’t ibig ko na kayo’y maging marunong sa kabutihan, at musmos sa
kasamaan. At si Satanas ay dudurugin ni Yahuwah ng kapayapaan sa madaling
panahon sa ilalim ng inyong mga paa. Ang biyaya nawa ng ating Panginoong Yahushua
ay sumainyo.
Amen.” (Roma 16:17-20)

Ang
ikaapat na hakbang sa pag-aaral ni Pablo ng pagtalima ay pagkakaisa sa
doktrina. Ito ay maaaring ikagulat, ngunit ay katunayan ay lubos na
makatuwiran. Hindi ito tunay na magkakaiba sa pananaw, makatuwirang ideya, o
pag-uugali na lumilikha ng pagkakahiwalay, maging pagkakahiwalay sa mga
doktrina. Iyong mga nilikha sa simpleng hindi pagsunod, ang nais na maghimagsik
laban sa malinaw na salita ni Yahuwah. Ang diwa ng pagtalima sa katunayan ay
nagdadala ng madoktrinang pagkakaisa.

Sa
kabila ng lahat ng mga argumento na ibinibigay ng mga tao sa hindi pagtalima sa
Sabbath ng kautusan, dumarating ang lahat sa kung umiiral man o hindi ang diwa
ng pagtalima. Lahat ng mga sanggunian sa lilim, ang mga kautusan ay napako
na sa krus, ang pag-angkin ng kalayaan kay Kristo, na si Yahushua ang ating
Sabbath, ay umudyok sa simpleng nais na hindi panatilihin ang Sabbath. Kapag
ang mga gumawa ng angkin ay lumapit sa katanungan na may pagnanais na sumunod,
babasahin nila ang mga teksto nang may naiibang intensyon. Babasahin nila nang
may pag-asa na makita ang pagkamatuwid para sa pagtalima sa Sabbath sa halip na
isang dispensa na hindi sumunod. At kaya ito ay nasa bawat katanungan ng
madoktrinang paghihiwalay. Ilan sa mga ito ay hindi mahalagang bagay na
itinataas sa atensyon lamang upang ilihis ang kaisipan mula sa ating tungkulin
kay Yahuwah at sa ating kapwa.

Ganap Na Kapisanan:
Pagtalima Sa Pananampalataya

“At
ngayon sa kaniya na makapangyarihan na sa inyo’y makapagpapatibay ayon sa aking
evangelio at sa pangangaral ni Yahushua, ayon sa pahayag ng hiwaga na natago sa
katahimikan nang panahong walang hanggan. Datapuwa’t nahayag na ngayon, at sa
pamamagitan ng mga kasulatan ng mga propeta, ayon sa ipinagutos ni Yahuwah na
walang hanggan, ay ipinakilala sa lahat ng mga bansa upang magsitalima (pagtalima)
sa pananampalataya: Sa iisang Eloah na marunong, sa pamamagitan ni Yahushua, na sumasa kaniya
ang kaluwalhatian magpakailan man. Siya nawa.” (Roma 16:25-27)

Tinatapos
ni Pablo ang aklat ng mga taga-Roma, gayong binuksan niya, nang may halos
magkakahawig na mga salita. Bumalik siya sa tema ng pagtalima sa
pananamapalataya. Ngunit sa panahong ito, ang pagtalima sa pananampalataya ay
hindi ang panawagan ni Kristo. Sa halip na simula, ang panawagan, nakita natin
ang katapusan, ang layunin. Ang pagtalima sa pananampalataya ay ngayon, sa
ikalimang hakbang, ang “kapangyarihan na sa inyo’y makapagpapatibay.” Sa huli,
gaya ng simula, ito ay hindi tagumpay ng tao, kundi isang bagay na ginawa ni
Yahuwah. Ito ay ang kapangyarihan ni Yahuwah na magpapatibay sa atin. Mula
simula hanggang katapusan, ang pagtalima sa pananampalataya ay ang gawa ni
Yahuwah sa buhay ng mga tao.

Ang
pagtalima na lumilitaw sa indibidwal na buhay ng mananampalataya, sa mga nagawa
ayon sa kautusan, ay napaliligiran, ibinakod at protektado ng simula at wakas
na mga hakbang, mga gawa ng banal na kagandahang-loob. Ang mga kamay ng banal
na pag-ibig ay pinaliligiran ang tao ng gawa ng pagtalima. Hindi man nakikita,
si Kristo ay nananatili sa likod ng bata sa kanyang mga liham, inilalagay ang
mga kamay sa paligid niya, at gumagabay. Ang resulta ay isang tugon sa
Dekalogo, na ang matamis na liham-pag-ibig ay puno ng mga pangako mula kay
Yahuwah. Ang resulta ay isang buhay na liham-pag-ibig kay Yahuwah.

Ang
panawagan ni Kristo ay humahantong sa pagsunod ni Kristo na ibinigay sa
mananampalataya sa pamamagitan ng kagandahang-loob. Ang katunayan ng kaloob na
iyon ay nagdulot sa mananampalataya na pagtalima sa kautusan ni Yahuwah sa
kapangyarihan ng kagandahang-loob. Ang ganitong pagtalima ay magdudulot ng madoktrinang
pagkakaisa at kawalan ng paghihiwalay sa mga nananalig. Ang konklusyon nito ay
ang kapangyarihan ni Yahuwah ay magpapatibay sa atin sa Ebanghelyo. At ito ang
kahalagahan ng pagtalima sa kaligtasan mula sa simula hanggang sa wakas.